In de laatste drie decennia van de vorige eeuw kreeg de Nederlandse gastronomie uit onvermoede hoek een impuls. In de Amsterdamse Utrechtsestraat werd Slagerij de Leeuw , die al sinds de jaren vijftig onopvallend aanwezig was, op slag een plek waar alles hot and happening was. Dat kwam door Fred de Leeuw en zijn vrouw Yolanda, die voor hun klandizie op zoek gingen naar ‘het goede.’ Er verschenen producten in de toonbank, waar in Nederland nog niemand van gehoord had. Paulliac lammeren, veau de lait, pata negra en Bresse kippen maar ook Poilâne brood uit Parijs en fleur de sel uit Bretagne en niet te vergeten truffels uit Umbrië. Er was al snel een grote Amsterdamse klandizie maar men kwam ook van ver om zich aan al dat lekkers te laven. Er was ook een keerzijde: voor al deze exquise producten moest De Leeuw diep in de buidel tasten, waardoor onvermijdelijk de klandizie op haar beurt ook flink moest schokken. Het woord ‘vleesjuwelier’ werd in de Utrechstestraat gemunt door degenen die zeker meenden te weten dat er oplichting in het spel was: 75 gulden voor een Paulliac lamsboutje van amper een kilo, dat kòn toch niet? Fred en Yolanda hebben het vaak moeten uitleggen en staven met inkoopfacturen. Maar tegenover een enkele ‘azijnpisser’ stond een enthousiast leger van wat later foodies zouden gaan heten die er geen genoeg van konden krijgen. In de vitrine verschenen steeds meer traiteursartikelen van eigen makelij en jaarlijks was er de Kerstcatalogus vol kant-en-klare gerechten op sterniveau.
De zaak werd in 2000 overgedaan aan Arno en Monique Veenhof, die in de voetstappen van Fred en Yolanda traden, ook wat de hang naar kwaliteit betreft.
Deze Foodtube-film werd in de zomer van 2023 opgenomen, maar net voor de montage af was overleed Fred op 79-jarige leeftijd.
